Łącko (województwo małopolskie)
Łącko | |
Łącko Rynek | |
Informacje | |
Państwo | Polska |
Region | Województwo małopolskie |
Wysokość | 400 m n.p.m. |
Ludność | 2875 |
Nr kierunkowy | (+48) 18 |
Kod pocztowy | 33-390 |
Strona internetowa |
Łącko – wieś w Polsce, w województwie małopolskim, w powiecie nowosądeckim, siedziba gminy Łącko, położona na lewym brzegu Dunajca u ujścia Czarnej Wody.
Charakterystyka
edytujPołożenie geograficzne: 49°33′30″N 20°26′06″E
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa nowosądeckiego.
Osada ta istniała już na przełomie XII i XIII w. i należała do kasztelana sądeckiego Piotra Wydżgi (właściciel zamków w Czorsztynie i Rytrze), została mu nadana prawdopodobnie przez księcia krakowskiego Leszka Białego. W 1251 r. Wydżga za zgodą księcia Bolesława Wstydliwego sprzedał Łącko bożogrobcom z Miechowa z zastrzeżeniem prawa do wykupu przez swego syna Wojsława. Od 1280 do 1782 r. Łącko pozostawało we władaniu klasztoru Klarysek w Starym Sączu.
Niezapomniane wrażenia pozostawia w pamięci odwiedzających szachownica łąckich sadów, wiosną białych od kwitnących drzew owocowych, latem i wczesną jesienią różnokolorowych od obfitości jabłek, grusz, czereśni, wiśni i śliw. Jesienią Brzyna, Obidza i Zarzecze słyną z ponadprzeciętnego urodzaju grzybów. Można także próbować szczęścia w łowieniu ryb. Na wędkarzy czekają w Dunajcu pstrągi, lipienie, a przy większej dozie cierpliwości szczupaki. Zimą tereny zachęcają do uprawiania narciarstwa.
W bliższej i dalszej okolicy słynna jest „łącka śliwowica”.
Dojazd
edytujKomunikacja
edytujWarto zobaczyć
edytujKościół parafialny pod wezwaniem św. Jana Chrzciciela z 1728 r. Tradycja głosi, że materiały do jego budowy uzyskano z rozbiórki zameczku Zyndrama z pobliskich Maszkowic, znanego z bitwy pod Grunwaldem. Świątynia murowana, trójnawowa, z kwadratową wieżą od strony zachodniej. Wewnątrz na uwagę zasługuje wczesnobarokowy ołtarz główny oraz kamienna chrzcielnica z 1493 r. Zabytkowe są organy w stylu późnobarokowym z XVIII w. oraz barokowe portale kute w kamieniu. Kościół odnowiono w 1818 r. oraz rozbudowano w 1930 r.
Najbliższe okolice
edytujMiasto i uzdrowisko (370-500 m, ok. 5300 mieszk.) położone na lewym brzegu Popradu, którego dolinę otaczają: od pn. — Makowica (949 m). Zadnie Góry (969 m) i Hala Pisana (1044 m), od wsch. — Kicarz (707 m) i Parchowatka (1005 m), od pd. zach. — ramię Eliaszówki (1023 m), a od zach. — masyw Radziejowej (1262 m) z Kordowcem (763 m) i Niemcową (1026 m). Osada lokowana w 1348 r. na tzw. surowym korzeniu przez króla Kazimierza Wielkiego. Lokacja związana była z koniecznością założenia tu komory celnej na szlaku handlowym wiodącym z głębi kraju na Węgry. Dzięki korzystnemu położeniu, w okresie od XIV do poł. XVII w. osada rozwinęła się gospodarczo. Historia Piwnicznej jako miejscowości klimatycznej zaczęła się w poł. XIX w., a jako uzdrowiska od 1931 r., po odkryciu źródeł szczawy alkaliczno-ziemnej. W latach okupacji hitlerowskiej zalesiona, górzysta, a zarazem przygraniczna okolica Piwnicznej była terenem działań oddziałów partyzanckich. Wielu mieszkańców zginęło z rąk sądeckiego gestapo. Miejsca ich śmierci upamiętniają pomniki i tablice pamiątkowe: w Łomnickiem, w przysiółku Kosarzyska, w Rynku. W Suchej Dolinie znajduje się głaz z tablicą pamiątkową, poświęconą pamięci kurierów organizacji konspiracyjnych i oddziałów partyzanckich, którzy zginęli z rąk okupanta podczas pełnienia ważnej roli utrzymania łączności między okupowanym krajem a rządem emigracyjnym. Zachował się układ urbanistyczny z okresu lokacji z czworobocznym rynkiem i wychodzącymi z jego narożników ulicami. Przy ulicy wychodzącej z pd.-wsch. narożnika stoi neobarokowy kościół wzniesiony w l. 1881-86. W pobliżu mostu nad Popradem rozwidlenie dróg: w prawo — do dawnego przejścia granicznego Piwniczna — Mniszek, a nieco dalej droga do Suchej Doliny przez Kosarzyska.
- Sucha Dolina, lokalne centrum sportów zimowych. Znajdują się tu wyciągi narciarskie i wspaniale trasy zjazdowe.
Praca
edytujNauka
edytujZakupy
edytujGastronomia
edytujFestiwale, imprezy
edytujKażdego roku w maju organizowane jest tu „Święto kwitnącej jabłoni”, barwna impreza regionalna połączona z przeglądem zespołów i kapel ludowych.
Nocleg
edytujKontakt
edytujBezpieczeństwo
edytujInformacje turystyczne
edytuj- Wycieczki piesze
l. Na Radziejową (1262 m) przez Niemcową (1026 m) i Wielki Rogacz (l 182 m), zn. żółte i czerwone, 3.45 godz.
2. Na przełęcz Obidza (931 m), zn. czerwone, 2.30 godz.
- Można zdobywać punkty do poszczególnych stopni Górskiej Odznaki Turystycznej GOT.
- Dla posiadaczy roweru górskiego są liczne ścieżki rowerowe, wyprowadzające na okoliczne szczyty.
Wyjazd
edytujZobacz też
edytujInformacja o miejscowości znajduje się też w wikidane i wikipedia. Więcej ilustracji znajduje się w zasobach commons w kategorii Łącko.
|
Ten artykuł ma już minimum informacji, które czynią go użytecznym. Jednak jeszcze wiele brakuje, aby stał się przewodnikiem. Możesz pomóc uzupełniając luki i rozbudowując już rozpoczęte sekcje. |