Rezerwat przyrody Wiączyń

Rezerwat przyrody Wiączyń – florystyczny i leśny rezerwat przyrody w Polsce, w województwie łódzkim, w powiecie łódzkim wschodnim, w gminie Nowosolna, w Leśnictwie Wiączyń, Nadleśnictwie Grotniki, w mezoregionie Wzniesienia Łódzkie.

Współrzędne geograficzne: 51°47′40″N 19°39′30″E

Zajmuje powierzchnię 8,8 ha. Został powołany Zarządzeniem Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z 4 lutego 1958 r.

Rezerwat utworzono w celu zachowania ze względów naukowych i dydaktycznych fragmentu lasu liściastego o cechach zespołu naturalnego na granicy zasięgu buka i jodły. Przedmiotem ochrony jest starodrzew bukowy (północna granica zasięgu tego gatunku) z domieszką jaworów, lip oraz dębów. Cały las stanowi pozostałość dawnej Puszczy Łódzkiej przetrzebionej w XVIII w. Osobliwości rezerwatu to kilkanaście ponad 300 letnich buków o obwodzie pnia ponad 3 m.

Rezerwat leży na dziale wodnym między dorzeczami rzeki Pilicy (wody z zachodniej części rezerwatu spływają do rzeki Miazgi), oraz rzeki Bzury (wody ze wschodniej części rezerwatu spływają do rzeki Mrogi).

Gatunki chronione występujące na terenie rezerwatu to: bluszcz pospolity, konwalia majowa, kopytnik pospolity, kalina koralowa.