Pleszew
Pleszew | |
Herb | |
Mapa | |
Informacje | |
Państwo | Polska |
Region | Województwo wielkopolskie |
Powierzchnia | 13,14 km² |
Ludność | 16 872, 16 641 |
Nr kierunkowy | 062 |
Kod pocztowy | 63-300 |
Strona internetowa |
Pleszew - miasto w południowo-wschodniej części województwa wielkopolskiego, nad Nerem, na Wysoczyźnie Kaliskiej. Jest siedzibą powiatu pleszewskiego oraz gminy Pleszew.
Charakterystyka
edytujDojazd
edytujPociągiem
edytujW Pleszewie znajduje się stacja kolejowa leżąca na trasie łączącej stolicę województwa wielkopolskiego Poznań z siedzibą sąsiedniego powiatu Ostrowem Wielkopolskim. Nie jest ona położona w samym mieście, lecz w pobliskiej wiosce Kowalew. Do Pleszewa dojechać można taksówką lub autobusami, a także kolejką wąskotorową ze stacji Pleszew Wąskotorowy.
Samochodem
edytujW Pleszewie krzyżują się drogi krajowe nr 11 Bytom w woj. śląskim – Kołobrzeg w woj. zachodniopomorskim oraz nr 12, która prowadzi prosto do Kalisza i do drogi ekspresowej, dzięki czemu można dojechać do południowej Polski, w tym woj. świętokrzyskiego i Sandomierza. Na drodze krajowej nr 11 znajduje się obwodnica, która omija Pleszew od strony zachodniej. W centrum krzyżują się także drogi gminne, które prowadzą do okolicznych miejscowości.
Autobusem
edytujKomunikacja
edytujW mieście działa spółka Pleszewskie Linie Autobusowe, która obsługuje połączenia Pleszewa z lokalnymi miejscowościami. Szczegółowy rozkład jazdy, ceny biletów i dodatkowe informacje znajdują się na stronie internetowej . Miejski Zakład Komunikacji w Ostrowie Wielkopolskim wprowadził między innymi linię P, która kursuje między Pleszewem a Ostrowem Wielkopolskim.
Warto zobaczyć
edytuj- Kościół rzymskokatolicki pw. św. Floriana – kilkufazowy. Murowana, gotycka część wschodnia (pierwotna kaplica) sprzed 1444 roku i zapewne nadbudowana w 1635 roku murowana zakrystia z 2 połowy XVI wieku, a drewniana siedemnastowieczna nawa po zniszczeniu w 1745 roku odbudowana staraniem ks. Ludwika Pełki. Kościół remontowany w latach 20. i 60./70. XIX wieku, oraz w latach 1954–1958 (wraz z powiększeniem kruchty południowej i zachodniej). Od 1925 roku – parafialny, a w 1933 roku wpisany do rejestru zabytków. We wnętrzu 3 ołtarze: główny – barokowy, z 1 ćw. XVIII wieku, m.in. z gotycką piętnastowieczną figurą Matki Boskiej z Dzieciątkiem, barokowymi obrazami: św. Gabriela Archanioła (aut. Jana Wróblewskiego z 1707 roku), św. Michała Archanioła oraz św. Floriana. Ołtarze boczne przebudowane w XIX wieku, z cennymi rzeźbami, m.in. wczesnobarokową – św. Leonarda (1 ćw. XVII wieku), późnogotycką – św. Floriana? (1 ćw. XVI wieku) i wczesnobarokową – św. Jadwigi Śląskiej (1 ćw. XVII wieku).
- Rynek i Ratusz wzniesiony w 1835 roku w stylu klasycystycznym wg kosztorysu Schradela, pod nadzorem Sadowicza i Krzyżankiewicza. Murowany, dwutraktowy, z podłużnym środkowym korytarzem, trzykondygnacyjny, nakryty dachem naczółkowym, z pierwotną fasadą od południa, urozmaiconą środkowym pseudoryzalitem z trójkątnym tympanonem. Już od końca lat 30. XIX wieku częściowo na I i II piętrze mieścił się sąd, a w latach 70. XIX wieku na parterze był areszt i siedziba policji z osobnym wejściem od zachodu. W latach 1905–1906 przebudowano schody wewnętrzne, a między 1906–1912 wzniesiono piętrowy, neoklasycystyczny aneks wschodni wg projektu „A. Peysera & Co. Baugeschäft”. W 1912 roku, w ratuszu były „biura zarządu miejskiego, policyjne, kasa miejska, filia banku i sąd okręgowy”, a na poddaszu mieszkanie woźnego. W latach 1937–1938 budynek był remontowany, a w czasie II wojny rozbudowany o podpiwniczenie południowe. Po 1945 roku zlikwidowano otwór wejściowy od zachodu, a w 2004 roku wyremontowano jego wnętrza. Ratusz od 1968 roku znajduje się w rejestrze zabytków.
- Kościół parafialny pw. Ścięcia św. Jana Chrzciciela istnieje co najmniej od XIV wieku i do 1806 roku otoczony był cmentarzem grzebalnym. Kościół murowany, orientowany, niegdyś gotycki i odbudowany po pożarze w 1606 roku i 1715 roku. Częściowo spalony w 1806 roku i odbudowany w latach 1807–1822, eklektyczny, z fragmentami gotyckich ścian. Rozbudowany w 1854 roku o wschodnią zakrystię, a w latach 1873–1878 o neogotycką kaplicę św. Józefa. W 1933 roku wpisany do rejestru zabytków. W latach 50. XX wieku na ścianach i sklepieniach naw oraz prezbiterium wykonano sztukaterie o formach rokokowych (aut. Jana Żaka), stiuki kolumn i ołtarza głównego (wyk. Leon Cybiński), a także sklepienie w prezbiterium. Trzy ołtarze barokowo-klasycyzujące, z przekształconymi zwieńczeniami. W kaplicy św. Józefa neogotycki ołtarz z około 1898 roku (wyk. warsztat Antoniego Szymańskiego) i neogotycka chrzcielnica. Na fasadzie świątyni dwie tablice z 1925 roku (proj. Władysława Marcinkowskiego) upamiętniające ofiary I wojny, powstania wielkopolskiego oraz wojny polsko-bolszewickiej, a na ścianie północnej – ks. Kazimierza Niesiołowskiego (z 1974 roku) i ks. Jerzego Popiełuszki (z 1999 roku) oraz dwie tablice poświęcone św. Janowi Chrzcicielowi, patronowi Pleszewa od 2003 roku. Po stronie południowej kościoła kapliczka-grota Matki Boskiej z Lourdes (z 1930 roku), „Mur pamięci” z 2006 roku oraz pomnik Jana Pawła II.