Konarzewo (powiat poznański)
Konarzewo – wieś w Polsce, położona w województwie wielkopolskim, w powiecie poznańskim, w gminie Dopiewo, 15 km na południowy zachód od Poznania, przy drodze Dopiewo - Szreniawa, w węźle dróg lokalnych, nieopodal zachodniej obwodnicy Poznania (S5).
Informacje
edytujWspółrzędne geograficzne: 52°20′N 16°43′E
Wieś położona w otulinie Wielkopolskiego Parku Narodowego, 5 km na południowy zachód znajduje się obszar ochrony ścisłej Trzcielińskie Bagno.
W latach 1975-1998 miejscowość należała administracyjnie do ówczesnego województwa poznańskiego.
Historia
edytujPrawdopodobnie pierwszy drewniany kościół wybudowano w miejscu obecnego jeszcze w XII w. Dokładniejsze informacje pojawiają się w dokumentach z 1370 r. z których dowiadujemy się, że był on pod wezwaniem św. Marcina i św. Piotra w Okowach. Jego fundatorami byli najprawdopodobniej Drogosławowie, którzy wówczas dziedziczyli Konarzewko. Miejsce drewnianego kościoła zastąpił na przełomie XVI/XVII w. murowany kościół wzniesiony przez rodzinę Ostaszewskich. Został on poświęcony św. Marcinowi w 1636 r.
Jak wynika z dekretu z dnia 25 października 1786 r. władza duchowna połączyła parafię Konarzewo z parafią w Dopiewie - postanowiono wówczas, że kościołem parafialnym będzie świątynia konarzewska. Dlatego też w 1803 r. rozebrano kościół dopiewski.
Warto zobaczyć
edytuj- barokowy pałac z końca XVII w.
- późnogotycki kościół parafialny konsekrowany w 1636 r. wybudowany na miejscu wcześniejszego kościoła drewnianego z XII w.
- figura św. Jana Niepomucena
Późnogotycki kościół pw. św. Marcina sprzed poł. XVI w., z nawą nakryta sklepieniem gwiaździstym i głównie barokowym wyposażeniem wnętrza. Przy kościele późnobarokowa figura św. Jana Nepomucena (1745 r.) oraz głaz z 2001 r. upamiętniający pochowanego na tutejszym cmentarzu proboszcza ks. Jana Laskowskiego (duchowego przywódcy strajku dzieci wrzesińskich).
Pałac barokowy z końca XVII w., wybudowany dla Andrzeja Radomickiego, gruntownie odnowiony w 1971. Wieś z rąk Radomickich drogą dziedziczenia przejęli Działyńscy, później Dzieduszyccy i Czartoryscy, w których posiadaniu majątek pozostawał do 1939 r. Tytus Działyński rozpoczął w Konarzewie gromadzenie historycznych pamiątek, książek i rękopisów, które stały się zalążkiem słynnych zbiorów kórnickich.
Pałac zbudowano na planie prostokąta, z wysuniętym ryzalitem w fasadzie ogrodowej; kryty jest czterospadowym dachem. Wewnątrz zachowała się dekoracja sztukatorska i malarska z XVII/XVIII w. Przed pałacem obszerny podjazd otoczony murem z barokową bramą. Pałac obecnie nieużytkowany. Obok późnobarokowa oficyna z 2. poł. XVIII w., kryta dachem łamanym.
Park (10 ha), z częściowo zachowanym założeniem regularnym z końca XVII w., obecnie zaniedbany (w wydanej w okresie międzywojennym encyklopedii ten wiejski park wymieniany był wśród „najsłynniejszych” ogrodów w Polsce).
