Barlinek

miasto w województwie zachodniopomorskim


Barlinek (niem. Berlinchen, dawniej Berlinek) - miasto w północno-zachodniej Polsce, w województwie zachodniopomorskim, w powiecie myśliborskim, siedziba gminy miejsko-wiejskiej Barlinek. Najludniejsze miasto powiatu myśliborskiego.

Barlinek
Herb
Flaga
Informacje
Państwo Polska
Powierzchnia 17,55 km²
Wysokość 56 m n.p.m.
Ludność 13 633 (2019)
Kod pocztowy 74-320
Strona internetowa
Kościół Niepokalanego Serca

Charakterystyka edytuj

 
Plaża nad Jeziorem Goszcza

Położenie edytuj

Miasto położone jest nad kanałem Młynówka i jeziorami: Barlineckim, Chmielowym i Uklejno. Na południe i wschód rozciągają się lasy Barlinecko-Gorzowskiego Parku Krajobrazowego. Puszcza Barlinecka (zwana również Gorzowską) sięga tutaj swojej północnej granicy.

Historia edytuj

Po raz pierwszy w historii Barlinek pojawia się w akcie lokacyjnym z 25 stycznia 1278 r., sygnowanym przez margrabiów Otto V i Albrechta III. Dokument nakazuje Henrykowi Toyte założenie miasta Nova Berlyn, otoczenie go murami obronnymi i ustanowienie prawodawstwa wzorowanego na prawie magdeburskim.

Zgodnie z Xlll-wiecznymi założeniami w centrum miasta znajduje się rynek, pośrodku którego do XIXw. stał ratusz miejski. Na wschód od rynku wybudowano kościół wzmiankowany po raz pierwszy w kronikach w 1298 roku. Całe miasto zamknięte było na planie elipsy murami, których wysokość sięgała siedmiu metrów. W pierwszej połowie XV w. Barlinek został sprzedany Zakonowi Krzyżackiemu, który przejął wszelkie dobra przynoszące zyski, w tym młyny, których w Barlinku i okolicach było bardzo dużo.

W 1402 w Krakowie zawarto układ w sprawie zakupu miasta z regionem przez Polskę, jednakże ostatecznie zostało sprzedane Krzyżakom, do których należało do 1454. W 1410 najazdy Polaków i Pomorzan. Od 1454 miasto powraca pod rządy Brandenburgii.

Z rzemiosł poważniej rozwinęło się tkactwo, sukiennictwo, lniarstwo, podupadłe w połowie XIX wieku. Na przełomie XVIII i XIX wieku. czynna była tu papiernia. Pomyślna dla rozwoju gospodarczego miasta była druga połowa XIX w. Miasto stało się wówczas znacznym ośrodkiem gospodarczym. Rozwinęły swoją produkcję: garbarnia, fabryka pługów.

W 1898 roku Barlinek uzyskał połączenie kolejowe z Choszcznem i Myśliborzem.

W czasie II wojny światowej miasto zostało zniszczone w 30%. Zdobyte przez oddziały radzieckie (XII Korpus Pancerny Armii Czerwonej) 31 stycznia 1945 r.

W wyniku działań wojennych miasto zostało w dużej mierze zniszczone, szczególnie ucierpiała staromiejska zabudowa rynku.

Dojazd edytuj

Samochodem edytuj

Miasto nie należy do najlepiej skomunikowanych, na co wpływ ma częściowo bariera w postaci lasów i jezior. Z istniejących szlaków drogowych dostać się tu można DW151, biegnąca z Gorzowa do Choszczna oraz DW 156 łącząca Strzelce Krajeńskie z Lipianami.

Warto zobaczyć edytuj

  • Kościół Niepokalanego Serca NMP
  • Rynek z pomnikiem gęsiarki
  • Pozostałości murów miejskich
  • Jezioro Barlineckie (plaża, pomost)
  • Muzeum Regionalne

Najbliższe okolice edytuj

Rekreacja edytuj

Oświata edytuj

Zakupy edytuj

Gastronomia edytuj

Nocleg edytuj

Bezpieczeństwo edytuj

Imprezy edytuj

Informacja turystyczna edytuj

Centrum Informacji Turystycznej w Barlinku - ul. Paderewskiego 7, tel. 95 746 28 74