Wzgórza Bielawskie

Wzgórza Bielawskie – mikroregion Wzgórz Niemczańsko-Strzelińskich, a dokładniej Wzgórz Niemczańskich.

Charakterystyka

Wzgórza Bielawskie można podzielić na trzy części: północną, południową i wschodnią. Części południowa i północna są oddzielone od siebie szeroką Przełęczą Ostroszowicką i tworzą razem wyraźny wał ciągnący się równolegle do Gór Sowich. Tutaj znajdują się najwyższe szczyty tych wzgórz: Góra Parkowa (451 m n.p.m.), Długa (455 m n.p.m.), Wrona i Orzeł (oba po 458 m n.p.m.) w części północnej oraz Suchań (448 m n.p.m.) i Wacławka (473 m n.p.m., jest to najwyższy szczyt) w części południowej. Nieco niższa jest część wschodnia, którą od części północnej oddziela malownicza dolina przełomowa rzeczki Rogoźnicy. Część ta ma kształt krótkiego grzbieciku, od którego odchodzi kilka raczej słabo zaznaczonych ramion. Najwyższymi szczytami w tej części Wzgórz są Kluczowska Góra (428 m n.p.m.) i Ptasza (407 m n.p.m.). We Wzgórzach Bielawskich są także takie szczyty jak Góra Maciek (291 m n.p.m) i Maślana Góra.

Góry

• Góra Parkowa
• Długa
• Wrona
• Orzeł
• Suchań
• Wacławka
• Kluczowska Góra
• Ptasza
• Góra Maciek
• Maślana Góra
•