Wikipodróże

Peru

państwo w Ameryce Południowej
Świat > Ameryka Południowa > Peru
Peru
Perú
Flaga
Lokalizacja
Informacje
Stolica Lima
Ustrój republika
Waluta sol (PEN, S/.)
1 S/. = 100 centymów
Strefa czasowa UTC -5
Powierzchnia 1 285 220 km²
Liczba ludności 33 726 000
Język urzędowy hiszpański , keczua
Religia dominująca katolicyzm
Kod telefoniczny +51
Napięcie elektryczne 220 V / 60 Hz
Typ gniazdka A, B, C
Kod samochodowy PE
Ruch samochodowy prawostronny
Domena internetowa .pe
Peru

Peru (Perú, Republika Peru – República del Perú) – państwo w zachodniej części Ameryki Południowej nad Oceanem Spokojnym.

Charakterystyka

edytuj

Historia

edytuj
 Zobacz w Wikipedii: Historia Peru

Kultura i sztuka

edytuj

Przeczytaj artykuł Sztuka Inków w polskiej Wikipedii

Polityka

edytuj


Społeczeństwo

edytuj

Gospodarka

edytuj

Peru jest krajem rozwijającym się i obciążonym wysokim zadłużeniem zagranicznym, ale jednocześnie jednym z najszybciej rozwijających się w całej Ameryce Południowej. Wzrost gospodarczy w 2006 wynosił 7,7%, w 2007 8,9%, a w roku 2008 9,8%. Waluta jest stabilna, jednak inflacja wzrosła z 1,8% w roku 2007 do 5,8% w 2008. W 2008 PKB na osobę wynosił 8500 $.

Głównymi eksporterami do Peru są Stany Zjednoczone – 26,1%, Wielka Brytania – 11,6%, Chiny – 7,9%, Szwajcaria – 7,5%, Japonia – 4,9% (przemysł maszynowy, sprzęt transportowy, żelazo, stal, chemikalia, farmaceutyki, produkty żywnościowe). Najważniejsi importerzy to USA – 27,5%, Hiszpania – 8,3%, Chile – 7,9%, Brazylia – 4,7% i Kolumbia – 4,6% (ryby i produkty rybne, złoto, miedź, cynk, ropa, kawa, cukier, bawełna).

Przemysł

edytuj

Podstawą gospodarki jest wydobycie i eksport rud miedzi (2 miejsce na świecie po Chile), cynku (2 miejsce po Chinach), ołowiu, żelaza, ropy naftowej i gazu ziemnego, bizmutu, rtęci, molibdenu, antymonu, srebra (1. miejsce w świecie – 2009), złota oraz guano (1 miejsce).

Przemysł przetwórczy (huty miedzi i żelaza, zakłady wzbogacania rud) od lat 80. jest stale rozbudowywany. W kraju istnieje także przemysł spożywczy, głównie cukrowniczy, młynarski i przetwórstwa ryb, włókienniczy, środków transportu (montownia ciężarówek Volvo w Limie), chemiczny, cementowy, garbarski i rafineryjny.

Rozmieszczenie ośrodków przemysłowych w Peru jest nierównomierne – 50% przemysłu skupione jest wokół Limy, Arequipy i Trujillo.

Rolnictwo

edytuj

Peru jest krajem górzystym, grunty orne zajmują zaledwie 3% pow. państwa. Uprawia się bawełnę, kukurydzę, ryż, pszenicę, jęczmień, kawy, kakao, maniok, trzcinę cukrową, banany, winorośl, tytoń, herbaty, owoce cytrusowe, drzewo kola, a u wschodnich podnóży Andów istnieją także nielegalne uprawy krasnodrzewu pospolitego.

Zyski przynosi także eksploatacja drewna mahoniowca, cedru tropikalnego, kauczukowca, drzewa chinowego.

W Peru, kraju uznawanym za ojczyznę ziemniaka, jest utworzony największy na świecie bank genów tej rośliny. Zdeponowano tam ponad 10 tysięcy jej odmian.

W kraju hoduje się owce, bydło, lamy, alpaki, trzodę chlewną.

W Peru istnieje wysoko rozwinięte rybołówstwo (4. miejsce w świecie), korzystające z bogatych łowisk przybrzeżnych, wynajmowanych też innym państwom.

Transport

edytuj

Sieć komunikacyjna w Peru jest słabo rozwinięta.

Linie kolejowe w kraju pochodzą głównie z XIX wieku i łączą andyjskie ośrodki wydobycia różnych surowców z portami na wybrzeży kraju. Przykładem jest, do niedawna najwyżej położona na świecie (do wysokości 4749 m n.p.m.), linia kolejowa Lima-La Oroya-Cerro de Pasco, wybudowana przez polskiego inżyniera Ernesta Malinowskiego. Wyżej położona linia kolejowa znajduje się w Tybecie.

Peru posiada około 70 tys. km. dróg przeznaczonych do transportu kołowego.

Duże znaczenie ma żegluga rzeczna na Amazonce i jej dopływach oraz kabotażowa wzdłuż wybrzeży Oceanu Spokojnego. Główne porty rzeczne Peru to Iquitos i Pucallpa.

Międzynarodowe porty lotnicze znajdują się w Limie (Jorge Chávez) oraz Iquitos.

Główne porty morskie Peru:

Klimat

edytuj

Dojazd i poruszanie się

edytuj

Przepisy wizowe

edytuj

Polska ma podpisane z Peru porozumienie o ruchu bezwizowym. Przed przekroczeniem granicy wypełniamy formularz wjazdowy, podobny do formularza amerykańskiego. Podobnie też jak w Stanach Zjednoczonych otrzymujemy od urzędnika kontroli granicznej biały odcinek. Otrzymamy 90-dniową wizę turystyczną. Zaraz po przybyciu do pierwszego hotelu należy zrobić większą ilość czytelnych odbitek strony paszportu ze zdjęciem oraz odcinka formularza wjazdowego, potem w każdym następnym hotelu wystarczy w recepcji dać kserokopię bez konieczności zostawiania paszportu. Przy opuszczaniu Peru biały odcinek zostanie nam odebrany.

Samolotem

edytuj

Z Polski nie ma bezpośrednich połączeń lotniczych do Peru. Należy wybrać wariant przez jeden z dużych europejskich portów lotniczych. Najtańsze są połączenia z przesiadką w Stanach Zjednoczonych. Jednak należy pamiętać, że w Stanach Zjednoczonych nie ma procedury tranzytowej i jest konieczne posiadanie ważnej wizy amerykańskiej. Ponieważ po wylądowaniu należy przejść kontrolę imigration, odebrać bagaż i odprawić go celnie oraz ponownie go nadać. Następnie odprawić się na stanowisku odpraw linii lotniczych i przejść kontrole antyterrorystyczne. Należy zarezerwować sobie minimum czterogodzinną przerwę pomiędzy wylądowaniem a ponownym startem. Ponadto nie należy zaniedbać przed wejściem do samolotu oddania białego odcinka z formularza przylotowego. Cena biletu, wraz biletem powrotnym, wynosi około 6 tys. PLN (stan koniec 2006). Należy śledzić liczne promocje linii lotniczych. Wtedy bilet do Limy, razem z biletem powrotnym może kosztować 2700 PLN + opłaty lotniskowe (promocja AF + KLM styczeń 2007).

Dobrym rozwiązaniem jest korzystanie z lotów wewnętrznych liniami LAN, które są w sojuszu z American Airlines, grupa One World. Linia lotnicza posiada nowe samoloty Airbus i Boeing. Bilety można wykupić poprzez Internet – strona internetowa przewoźnika. Cena lotu wewnętrznego wynosi około 80 do 100 USD. Przelot skraca znacząco czas przemieszczania się z miasta do miasta. Na przykład z Cuzco do Puno przejazd autobusem trawa 8 godzin, a przelot z Cuzco do Juliaki 45 minut i transfer busem do Puno drugie 45 minut.

Pociągiem

edytuj
Mapa sieci kolejowej (wersja interaktywna)

Większość pociągów osobowych w latach 80. została zlikwidowana na skutek ataków partyzantki Świetlisty szlak. Co prawda rządowi peruwiańskiemu udało się uporać z partyzantką, ale połączeń nie przywrócono. Z godnych polecenia jest podróż pociągiem turystycznym z Cuzco w rejon Machu Picchu – około 3,5 godzin, cena biletu wraz z biletem powrotnym 100 USD, trzy kursy dziennie, w czasie podróży catering, pokaz mody i występ folklorystyczny. Ponadto podróż z Cuzco do Puno luksusowym pociągiem turystycznym, trzy kursy w tygodniu, czas trwania podróży ok. 12 godzin.

Samochodem

edytuj

Nie zaleca się podróżowania po Peru samochodem. Sposób jazdy kierowców peruwiańskich oraz zły stan dróg, w tym liczne długie odcinki o nieutwardzonej nawierzchni powinny być wystarczającym argumentem aby zrezygnować z poruszania się samochodem. Jeżeli jednak decydujemy się na ten sposób transportu należy wypożyczyć samochód terenowy. Ceny benzyny zbliżone do cen w Polsce, a stacje benzynowe spotkamy jedynie w większych miejscowościach. Na drogach i przy wjazdach do miast liczne checkpointy. Na niektórych odcinkach pobierane są opłaty drogowe. W Peru działają wszystkie większe międzynarodowe firmy wypożyczające samochody, które są zlokalizowane w centrach największych miast. Wybierając się w Andy należy koniecznie poprosić o wyposażenie samochodu w butlę z tlenem i aparat oddechowy i przeszkolić się w jego używaniu. Nie zaleca się podróżowania nocą.

Motocyklem

edytuj

Dla osób dysponujących większą ilością czasu, motocykl może okazać się dobrym sposobem na zwiedzanie Peru. Mając jednak na uwadze złą jakość dróg, konieczność pokonywania wysokich wzniesień powinniśmy dysponować motocyklem turystycznym dużej mocy i w dobrym stanie technicznym (brak serwisu). Ze względów praktycznych powinien być wyposażony w zamykane bagażniki.

Autobusem

edytuj

Komunikację autobusową wewnątrz kraju należy uznać za najbardziej rozwiniętą i najbardziej sprzyjającą podróży po Peru. Duża liczba przewoźników autobusowych, wzajemnie konkurujących między sobą cenami i jakością. Autobusami można dotrzeć praktycznie wszędzie. Największe linie autobusowe (np. Cruz del Sur, Oreno) mają ceny często zaporowe (~100 soli na trasie Lima – Cuzco), niemniej ich dominacja odczuwalna jest tylko w Limie. Po przyjeździe do danego miasta warto się zorientować o lokalizacji wszystkich (bo zazwyczaj jest ich więcej niż jeden) dworców autobusowych i w zależności od planowanej trasy wyprawy, sprawdzić ofertę konkurujących ze sobą firm. Wiadomo że na połączeniach lokalnych i jakość autobusów czy sam komfort podróżowania jest niższy, ale jest to rekompensowane poprzez kontakt z mieszkańcami prowincji, często podróżującymi w strojach regionalnych. Przy dalszych trasach linia autobusowa zapewnia zazwyczaj rozrywkę (w postaci filmu – w wersji hiszpańskojęzycznej oczywiście), ale tu uwaga: przy miejscach nienumerowanych, należy unikać siadania pod telewizorem lub w okolicach głośników, gdyż hałas zazwyczaj jest tak silny, aby wszyscy pasażerowie mogli dokładnie usłyszeć o czym mówią bohaterowie filmu.

Dość powszechne jest sprzedawanie na przystankach różnego rodzaju napojów (bebidas) (od wody mineralnej, przez gaseosy (odpowiednik naszej oranżady) do inca coli). Mało jest napojów typu soki czy Coca-Cola. Można też zakupić jedzenie, ale głównie postaci różnych mięs (zazwyczaj pieczonych) włożonych do bułeczki lub ciastek (np. churros). Podróż autobusem jest dość bezpieczna, tylko przy podróżach nocnych należy pamiętać o tym, że nikt nas nie obudzi i chcąc nie chcąc możemy zrobić autobusem kilkaset kilometrów poza rejon celu naszej wyprawy. Komunikacja z kierowcą, pilotem (o ile jest) i innymi pasażerami odbywa się głównie w języku hiszpańskim.

Statkiem

edytuj

Autostopem

edytuj

Regiony

edytuj

Kraj jest podzielony na 25 departamentów/regionów oraz Prowincję Lima:

Miasta

edytuj

Według danych oficjalnych pochodzących z 2007 roku Peru posiadało ponad 110 miast o ludności przekraczającej 10 tys. mieszkańców. Ludność miejska stanowi około 72% ogółu mieszkańców Peru. Stolica kraju Lima jako jedyne miasto liczyło ponad 5 milionów mieszkańców; 3 miasta z ludnością 500÷1000 tys.; 17 miast z ludnością 100÷500 tys.; 15 miast z ludnością 50÷100 tys.; 35 miast z ludnością 25÷50 tys. oraz reszta miast poniżej 25 tys. mieszkańców.

  • Lima – kolonialna, częściowo nowoczesna, wiecznie parna stolica Peru.
  • Arequipa – tzw. Białe Miasto (La ciudad blanca)
  • Cuzco – dawna stolica kraju Inków
  • Ica – miasto amerykańskich samochodów z lat 50-tych
  • Iquitos – brama do Amazonii
  • Juliaca
  • Moyobamba – miasto orchidei
  • Nazca – miasto w okolicach którego znajdują się ogromne ziemne rysunki z epoki preinkaskiej.
  • Pisco – tam gdzie produkuje się najbardziej znany na świecie trunek alkoholowy z Peru – Pisco
  • Puno – miasto nad jeziorem Titicaca
  • Trujillo – stolica kultur Moche i Chimu

Ciekawe miejsca

edytuj

Obiekty z listy światowego dziedzictwa UNESCO

edytuj

Komunikowanie się

edytuj

Telefon

edytuj

W prawie wszystkich miejscowościach jest możliwość korzystania z telefonów publicznych. Popularne jest telefonowanie na kartę pre paid. Na rozmowy prowadzone z telefonów hotelowych nakładana jest wysoka marża.

Telefon komórkowy

edytuj

Polscy operatorzy mają podpisane umowy roamingowe z peruwiańskim operatorem telefonii komórkowej. Ceny oscylują w okolicy 10 PLN za minutę rozmowy z Polską. Transmisja GPRS nie działa. Zasięg tylko w dużych miastach i często odwiedzanych przez turystów miejscach. Na trasie pomiędzy miastami brak zasięgu. Telefonia komórkowa UMTS nie istnieje (stan na koniec 2006 roku).

Telefonia satelitarna

edytuj

Podróżując w większej grupie można rozważyć wypożyczenie telefonu satelitarnego działającego w systemie Iridium . Koszt rozmów jest zbliżony do cen roamingu, ale zasięg jest nieograniczony i możemy telefonować z każdego miejsca.

Internet

edytuj

Dostęp do Internetu jest powszechny. Nawet w niewielkich miasteczkach spotkamy kafejkę internetową. Ceny od 1,5 do 3 soli. Hot spoty tylko w dobrych hotelach, zazwyczaj wymagają loginu i hasła, za co może być pobrana opłata. W hotelach zazwyczaj jest też jedno stanowisko internetowe.

Wyjazd

edytuj

Porozumiewanie się

edytuj

Językiem urzędowym Peru jest hiszpański. Ponad 40% ludności posługuje się językiem keczua o około 10% ajmara. Bez podstawowej znajomości hiszpańskiego samodzielne zwiedzanie Peru jest utrudnione. Znajomość angielskiego poza większymi miastami, recepcjami lepszych hoteli i biurami turystycznymi jest ograniczona. Samodzielne znalezienie noclegu na prowincji, zmówienie posiłku w restauracji nawet w większym mieście bez znajomości podstawowych zwrotów po hiszpańsku jest praktycznie niemożliwe.

Reasumując, porozumiewanie się w języku angielskim jest wystarczająco powszechne aby znaleźć nocleg w droższym hotelu, natomiast eliminuje możliwości tańszego jedzenia lub spania.

Pieniądze

edytuj

Waluta

edytuj

Oficjalną walutą jest Nowy Sol (Nuevo Sol) (S/). Kurs sola wynosi w przybliżeniu 1 sol = 1 PLN. W większości miejscowości turystycznych istnieje możliwość płacenia w dolarach amerykańskich (rzadziej w Euro), ale zazwyczaj kurs wymiany dobrany jest dowolnie, a reszta wydawana jest oczywiście w solach. We wszystkich większych miejscowościach turystycznych znajdziemy bankomaty. Umiejscowione są bądź przy bankach lub w lepszych sklepach oraz hotelach. Jeżeli dysponujemy kartą płatniczą Master Card to wymiana nastąpi bezpośrednio z polskich złotych na sole po przyzwoitym kursie, no i unikamy prowizji wynikających z podwójnej wymiany. W przypadku karty Visa przeliczenie następuje poprzez dolara amerykańskiego.

Zarobki

edytuj

Ze względu na ogromne dysproporcje płacowe trudno jest mówić o tzw. średnim wynagrodzeniu. Niemniej jednak należy zaznaczyć, że większość Peruwiańczyków pracuje za wynagrodzenie nie przekraczające 1 tys. soli netto miesięcznie, a wynagrodzenia na poziomie 400 soli netto nie należą do rzadkości. Duże bezrobocie powoduje zatrudnianie pracowników na czarno z zarobkami od 250 soli.

Ceny w większych miastach nie odbiegają poziomem od cen w Polsce, na prowincji są zdecydowanie niższe. Wyraźnie droższa jest elektronika, a oferta mocno ograniczona.

Przykładowe ceny:

  • butelka wody 0,5 litra – od 1 do 1,5 sola,
  • Inca Cola – 1,5 sola,
  • piwo produkcji lokalnej, w restauracji – od 4 soli,
  • danie podstawowe w restauracji – od 10 do 35 soli,
  • butelka wina peruwiańskiego Tacoma w restauracji – od 30 do 40 soli,
  • przejazd taksówką – od 3 soli,
  • szalik z baby alpaki – od 30 do 70 soli,
  • sweter z alpaki – od 100 soli,
  • czapka, rękawiczki z alpaki – od 10 soli,
  • kartka pocztowa – 1 sol,
  • znaczek na list do Europy – 6 soli,
  • wstęp do muzeum, na teren wykopalisk – od 10 do 20 soli

Jedzenie

edytuj

Ogólnie rzecz biorąc region wybrzeża (Costa) można przypisać do potraw ryżu z owocami morza, góry (Sierra) to kukurydza (w Peru można kupić ~50 odmian) i ziemniaki (~200 odmian), zaś w dżungli juka.

  • Mięso – jest tradycyjną potrawą Peruwiańczyków łatwo więc kupić dania z kurczakiem (pollo), wieprzowiną (cerdo) czy wołowiny. Alpaki są trzymane głównie dla wełny, niemniej samo mięso alpaki nie należy do najsmaczniejszych. Przysmakiem całego rejonu Andów są świnki morskie (cuy). W kuchni peruwiańskiej można znaleźć coś na kształt hamburgera/kebaba z pikantnym sercem krowim, cau-cau (jelita krowie z ziemniakami). Polecane jest jedzenie na ulicy, z racji bardzo przygotowanych potraw.
  • Ryby – są dostępne w całym rejonie wybrzeża, niemniej rejon dżungli także zapewnia jej znaczącą rozmaitość. W górach łatwo o pstrąga (trucha). Bardzo interesującym daniem jest cebiche – surowa ryba marynowana w soku z limonki.
  • Ziemniaki – (papas) to tradycyjne andyjskie warzywo znane od wieków. Występuje w wielości odmian kształtów, rozmiarów, smaków i przeznaczenia.

Uwaga: większość peruwiańskich potraw jest bardzo pikantnych, więc dla osób preferujących bardziej delikatną kuchnię, zetknięcie się z ostro przyprawionymi potrawami może zakończyć się rewelacjami żołądkowymi.

  • Sieci restauracji – powszechne są restauracje chińskie (oczywiście z lokalnymi modyfikacjami), zaś nie obserwowano silnej aktywności międzynarodowych koncernów typu McDonalds czy Pizza Hut.

Napoje

edytuj
  • Wino – szczególnie rejon Pisco-Nazca ma długie tradycje winiarskie. Najdroższe gatunki win z powodzeniem konkurować na rynkach świata.
  • Piwo – ogólnie jest smaczne, chociaż smakiem różni się od piwa polskiego czy „europejskiego”. Większość gatunków piwa produkowanych jest przez firmę Backus, będącej własnością koncernu SAB Miller.
  • Inca Kola – niepowtarzalny smak (trochę jak guma do żucia) i kolor (złoto-jasnożółty). Producent Inca Koli został niedawno wykupiony przez koncern Coca-Cola.
  • Pisco Sour – napój alkoholowy składający się m.in. Pisco, soku z limonki, pokruszonego lodu. Dekorowany jest pianą ubitą z białka jajek kurzych posypanych odrobiną cynamonu. Serwowany jako starter. Słodki w smaku, z pewnością warty spróbowania.
  • Chicha – tani napój niskoalkoholowy, robiony ze sfermentowanej kukurydzy i raczej nie destylowany, uważany za inkaskie piwo. Nie jest to napój powszechnie dostępny w restauracjach. Często miejsca w których sprzedaje się chichę, wywieszają przed drzwi wejściowe do lokalu kolorową plastikową torbę zawieszoną na tyczce.
  • Chicha morada – napój bezalkoholowy, niegazowany robiony z gotowanej purpurowej kukurydzy. Przyjemny w smaku, odświeżający. Dostępny zarówno w restauracjach (tamże robiony), jak i u ulicznych sprzedawców (tutaj woda wykorzystywana do robienia chichy może powodować problemy gastryczne). Dostępna jest także wersja w butelkach/puszkach, ale ta robiona jest z koncentratów i smakuje inaczej od świeżego napoju.
  • Mate de Coca – czyli napar z koki. Picie napoju z liści krzewu koki jest legalne w Peru. W przypadkach np. choroby wysokościowej jest wręcz wskazane picie Mate de Coca. Zazwyczaj podawana jest na gorąco. Serwowana czasami z krzemionką (do trzymania w ustach podczas picia naparu).
  • Soki owocowe – pomarańczowe, ananasowe i wiele innych dostępnych w całym kraju po przystępnych cenach (~1 sol za szklankę). Wyjątkowo smakuje po zejściu z górskiego szlaku, kiedy Indianka obierze na twoich oczach kilka pomarańczy i wyciśnie taki sok.
  • Kawa – Peru jest największym na świecie producentem kawy organicznej. Należy poprosić o „cafe pasado”, esencję robioną poprzez nalewanie wrzącej wody na świeże ziarna kawy (np. w okolicach Chanchamayo).

Noclegi

edytuj

Baza hotelowa w turystycznych rejonach kraju jest rozwinięta i nie ma problemu ze znalezieniem noclegu nawet w ostatniej chwili. Ceny pokoju dwuosobowego wraz ze śniadaniem dochodzą do 300 i więcej soli. Liczne hostele oferują noclegi już od 15 soli, ale ich czystość i bezpieczeństwo pozostawia wiele do życzenia. Droższe hostele niewiele ustępują hotelom. W rejonach o mniejszym natężeniu ruchu turystycznego, przy znajomości języka hiszpańskiego, możemy liczyć na nocleg w prywatnym domu. W ośrodkach turystycznych spotkać można pralnie samoobsługowe lub oddać pranie do licznych pralni.

W Limie mieszka sporo Polaków, którzy chętnie ugoszczą rodaków. Kontaktów z nimi szukać wpisując w wyszukiwarkę frazy: „Polacy w Peru”, Noclegi w Limie”, „Przewodnicy z Peru”.

W Peru mamy do czynienia ze szkolnictwem państwowym i prywatnym. Powszechnie uważa się, że szkolnictwo państwowe prezentuje niski poziom edukacji. Czesne w szkołach prywatnych wynosi około 250 USD (Lima) i 150 USD – reszta kraju. Liczne szkoły wyższe prezentują średni poziom kształcenia, więc poza kierunkami ściśle związanymi z Peru nie wydają się być atrakcyjne do studiowania. W Limie uczelnie oferują odpłatne studia z zakresu MBA akredytowane przez uczelnie amerykańskie. Nieznane są informacje co do trybu podejmowania studiów przez obcokrajowców na uczelniach peruwiańskich ani co do honorowania wydawanych przez nie dyplomów.

Obcokrajowcy, głównie studenci, podejmują zwyczajowo pracę jako nauczyciele języków obcych.

Bezpieczeństwo

edytuj

Stolica kraju Lima uważana jest za bardzo niebezpieczne miasto. Zaleca się stosowanie daleko posuniętych środków ostrożności, takich jak:

  • pozostawianie w sejfie lub depozycie hotelowym dokumentów, biletów lotniczych, kart kredytowych i większej ilości gotówki,
  • unikanie samotnych spacerów po mieście, zwłaszcza po zmroku,
  • zwracanie uwagi na sprzęt fotograficzny, kiedy z niego nie korzystamy chowanie go do plecaka,
  • nie pozostawianie bagaży bez opieki, baczne obserwowanie okolicy i siebie nawzajem,
  • konieczna kontrola zawartości bagażu, w celu uniknięcia podrzucenia narkotyków i wykorzystania nas jako nieświadomych kurierów, co przy dokładnej kontroli antynarkotykowej na lotniskach tranzytowych może się zakończyć poważnymi kłopotami,
  • nie dokonujemy wymiany pieniędzy u ulicznych cinkciarzy, częste są bowiem przypadki oszustw – wręczanie pociętych gazet zamiast pliku banknotów.

Na prowincji zagrożenia są o wiele mniejsze, lecz ogólne ubóstwo społeczeństwa jest wystarczającą motywacją do dokonywania drobnych przestępstw.

Przy zachowaniu przedstawionych środków ostrożności, nie powinny spotkać nas nieprzewidziane nieprzyjemne zdarzenia.

Zdrowie

edytuj

Profilaktyka i problemy na miejscu

edytuj

Jeżeli nie wybieramy się do lasów tropikalnych wystarczy szczepienie przeciwko żółtaczce zakaźnej typ A oraz B. W przypadku tropikalnej części Peru należy odpowiednio wcześniej skontaktować się z lokalną stacją Sanepidu w celu określenia zakresu i dokonania niezbędnych szczepień.

Powinno unikać się spożywania nieprzegotowanej wody z kranu. Z tego samego powodu nie pijemy napoi z lodem. Staranie myjemy owoce. Profilaktycznie możemy zażywać przepisane przez lekarza w Polsce preparaty wzbogacające nasza florę bateryjną.

Podstawowym problemem jest choroba wysokościowa. Występuje ona po przekroczeniu wysokości około 2800 m n.p.m. Jej objawy to:

  • zaburzenia wzroku,
  • podniesione ciśnienie krwi oraz podwyższone tętno,
  • bóle głowy,
  • bóle mięśni,
  • a w skrajnych przypadkach wymioty, utraty przytomności i obrzęk mózgu.

Aby uniknąć większych komplikacji należy ułożyć tak trasę zwiedzania aby stopniowo nabierać wysokości oraz unikać zbędnego wysiłku fizycznego, dbać o nawodnienie organizmu. Peruwiańczycy zalecają picie herbaty z liści koki oraz żucie liści koki. Oba te produkty na terenie Peru są legalne. Natomiast poza granicami Peru zarówno w USA jaki i w Polsce posiadanie ich jest zabronione. Działanie terapeutyczne w przypadku choroby wysokościowej nie jest do końca potwierdzone. W hotelach, autobusach i busach turystycznych zazwyczaj jest butla z tlenem. W przypadku wystąpienia objawów chorobowych należy podać tlen (nawet przez okres paru godzin) i położyć chorego do łóżka. Pamiętać należy, że obrzęk mózgu prowadzi do śmierci.

Opieka medyczna

edytuj

W Peru nie istnieje państwowa służba zdrowia. Opieką lekarską objęte jest jedynie 40% obywateli. Powszechne jest korzystanie z usług szamanów. Turysta powinien mieć wykupione ubezpieczenie kosztów leczenia, honorowane przez prywatnych lekarzy. Poza dużymi miastami skorzystanie z usług lekarskich może być niemożliwe, a jeden lekarz przypada na ponad 10 tys. mieszkańców. Wskazane jest posiadanie dobrze wyposażonej apteczki i dokładna konsultacja lekarska przed wyjazdem. Ze względu na wzmożone kontrole na lotniskach do posiadanych leków należy mieć zaświadczenie w języku angielskim wystawione przez lekarza.

Zwyczaje

edytuj

Kontakt

edytuj

Przedstawicielstwa dyplomatyczne

edytuj

Ambasada Republiki Peru (Embajada de la República del Peru)

02-516 Warszawa, ul. Starościńska 1 m. 3

Telefon: +48 22 646 88 07

Fax: +48 22 646 86 17

Strona www: http://www.perupol.pl

E-mail: embperpl@perupol.pl

Ambasada RP w Peru

Av. Salaverry 1978, Jesús María - Lima 11, Peru

Telefon ambasady: +511 471 39 25

Fax ambasady: +511 470 04 24

Strona www: https://www.lima.msz.gov.pl/pl

E-mail: lima.amb.sekretariat@msz.gov.pl


Na niniejszej stronie wykorzystano treści ze strony: Peru opublikowanej w portalu Wikitravel; autorzy: w historii edycji; prawa autorskie: na licencji CC-BY-SA 1.0
Źródło: „https://pl.wikivoyage.org/w/index.php?title=Peru&oldid=136104”