Bahrajn

państwo wyspiarskie w Azji
Bahrajn
Lokalizacja
Flaga
Główne informacje
Stolica Manama
Ustrój polityczny monarchia konstytucyjna
Waluta dinar Bahrajnu
Powierzchnia 620
Język arabski
Religia islam
Numer kierunkowy +973
Domena internetowa .bh
Strefa czasowa UTC +3

Bahrajn – niewielkie państwo położone w Azji na archipelagu w Zatoce Perskiej.

Charakterystyka edytuj

W roku 1971 uzyskało niepodległość. Od lat 30. XX wieku wydobywa się tam ropę naftową, a uzyskane dochody inwestuje na miejscu. Od 2002 roku emir Bahrajnu używa tytułu „król”.

Geografia edytuj

Klimat edytuj

Historia edytuj

Polityka edytuj

Gospodarka edytuj

Dojazd edytuj

Samochodem edytuj

Główna wyspa jest połączona mostem ze stałym lądem w Arabii Saudyjskiej.

Samolotem edytuj

Jedynym portem lotniczym jest międzynarodowy port lotniczy Bahrajn w Al-Muharrak (koło stolicy kraju, Manamy). Port ma połączenia z wieloma lotniskami w Azji i Europie. Jest bazą linii Gulf Air.

Statkiem edytuj

Podział administracyjny edytuj

Bahrajn jest podzielony na gubernatorstwa.:

1. Stołeczne

2. Muharrak

3. Północne

4. Południowe

Muhafazy

   Muhafazat al-Asima Al-Muhafazat al-Wusta Muhafazat al-Muharrak Al-Muhafazat asz-Szimalijja Al-Muhafazat al-Dżanubijja

Miasta edytuj

Według danych oficjalnych pochodzących z 2010 roku Bahrajn posiadał ponad 10 miast o ludności przekraczającej 10 tys. mieszkańców. Stolica kraju Manama jako jedyne miasto liczyło ponad 100 tys. mieszkańców; 3 miasta z ludnością 50÷100 tys., 5 miast z ludnością 25÷50 tys. oraz reszta miast poniżej 25 tys. mieszkańców.

Ciekawe miejsca edytuj

  • Manama – stolica kraju. Warto zobaczyć Muzeum Narodowe, City z wieżowcami, Muzeum Koranu Bait al Quran, tor Formuły 1
  • Al-Muharrak – dawna (do 1923) stolica kraju. Do zobaczenia stary suk (targowisko) oraz odrestaurowane tradycyjne domy, będące siedzibami wystaw prezentujących kulturę Bahrajnu
  • Wyspy Dar – wycieczka szlakiem poławiaczy pereł, może być połączona z nurkowaniem.
  • A'ali – w pobliżu miasta znajdują się liczne kurhany kultur Dilmun i Tylos (od 3 tysięcy lat p.n.e. do III wieku n.e.). Można też odwiedzić działające warsztaty garncarskie
  • „Drzewo Życia” – drzewo mające około 400 lat, rosnące pośród pustyni, czerpiące wodę z niewiadomego źródła. Są też przypuszczenia, że drzewo jest mutantem, mogącym wykorzystywać słoną wodę
  • Stare forty, zbudowane w XVI wieku przez Portugalczyków. Dwa na wyspie Mukarrak (jeden blisko lotniska). W pobliżu XVI-wiecznego fortu Bahrain pozostałości umocnień z XI wieku
  • Meczet w Khamis – pozostałości meczetu z VII wieku (później rozbudowanego i przebudowanego), prawdopodobnie najstarszego meczetu na wyspie
  • Muzeum nafciarskie – otwarte przy pierwszym szybie naftowym (z 1932) w sześćdziesięciolecie jego budowy, zawiera stare fotografie, sprzęt oraz działający model wieży wiertniczej

Obiekty z listy światowego dziedzictwa UNESCO edytuj

Transport edytuj

Język edytuj

Językiem urzędowym jest arabski. Angielski powszechnie znany i używany, turysta znający angielski nie powinien napotkać kłopotów językowych.

Zakupy edytuj

Gastronomia edytuj

Noclegi edytuj

Bezpieczeństwo edytuj

Przestępczość jest na niskim poziomie. Zagrożeniem są niepokoje społeczne. Władze ostrzegają o możliwości ataku terrorystycznego.

Zdrowie edytuj

Szczepienia nie są wymagane. Zalecane szczepienie przeciwko WZW.

Kontakt edytuj

Przedstawicielstwa dyplomatyczne edytuj

Przedstawicielstwa dyplomatyczne akredytowane w Bahrajnie edytuj

Brak placówki – państwo obsługiwane przez Ambasadę RP w Kuwejcie. Pomoc konsularną obywatelom RP świadczą Ambasady Francji, Niemiec i Wielkiej Brytanii (wszystkie placówki w Manamie).

Przedstawicielstwa dyplomatyczne akredytowane w Polsce edytuj

Ambasada Państwa Bahrajnu w Berlinie

Adres: Klingelhöfer Str. 7, D-10785 Berlin

Telefon: +973 172 27 555

Strona www: https://www.mofa.gov.bh/Default.aspx?tabid=4355&language=en-US

e-mail: contactus@mofa.gov.bh



Na niniejszej stronie wykorzystano treści ze strony: Bahrajn opublikowanej w portalu Wikitravel; autorzy: w historii edycji; prawa autorskie: na licencji CC-BY-SA 1.0