Île des Pins
| Île des Pins | |
| |
| Lokalizacja | |
| |
| Flaga | |
| |
| Główne informacje | |
| Stolica | Vao |
| Waluta | frank CFP |
| Powierzchnia | 130 |
| Liczba ludności | 1969 |
| Język | francuski |
| Religia | katolicyzm |
| Numer kierunkowy | +687 |
| Domena internetowa | .nc |
| Strefa czasowa | UTC +11 |
Île des Pins to wyspa na Oceanie Spokojnym. Stanowi część Nowej Kaledonii. Leży na południowy wschód od Grande Terre, głównej wyspy Nowej Kaledonii i w odległości ok. 100 km od stolicy Numea.
Charakterystyka edytuj
Geografia edytuj
Vao, ośrodek administracyjny Île des Pins, położone jest na południowym wybrzeżu wyspy, która ma ok. 15 km długości i ok. 13 km szerokości.
Klimat edytuj
Wyspa znajduje się w strefie klimatu tropikalnego, łagodzonego wpływem oceanu i silnym wiatrem. Średnia roczna temperatura wynosi 23,2 °C. Wilgotność powietrza jest wysoka i wynosi od 73 do 81 %.
Historia edytuj
Wyspa została zasiedlona przez Melanezyjczyków ok. 2 tysiące lat temu. Kapitan James Cook w 1774 r. jako pierwszy Europejczyk zobaczył tę wyspę podczas swojej drugiej podróży do Nowej Zelandii i nazwał ją Wyspą Sosen z powodu gęstych lasów araukariowych na jej wybrzeżach. Chociaż nigdy nie był na tej wyspie, to jednak na podstawie dymów z ognisk stwierdził, że była zamieszkana. W 1840 r. na wyspę przybyli misjonarze katoliccy oraz protestanccy wraz z kupcami, poszukującymi drzew sandałowych. Francja przejęła kontrolę nad wyspą w 1853 r. i w tym czasie tubylcy przyjęli religię katolicką. W 1872 r. wyspa stała się francuską kolonią karną i miejscem zesłania ok. 3 tysięcy więźniów politycznych z Komuny Paryskiej.
Polityka edytuj
Wyspa jest częścią Nowej Kaledonii, Prowincji Południowej (terytorium zależnego Francji), i stanowi większość gminy L'Île-des-Pins, obejmującej główną wyspę Île des Pins oraz ponad 30 sąsiednich mniejszych wysp (np. Île Kotomo, Île Kûûmo) i wysepek (np. Îlot Brosse, Îlot Rèviéré). Według danych szacunkowych na rok 2010 gmina liczy ok. 2000 mieszkańców.
Gospodarka edytuj
Wyspa ma doskonałe warunki do rozwoju turystyki: liczne plaże z piasku koralowego, możliwości uprawiania rozmaitych sportów wodnych (szczególnie nurkowania przy rafach koralowych) oraz szereg innych atrakcji turystycznych.
Dojazd edytuj
Samochodem edytuj
Nie jest możliwy.
Samolotem edytuj
Loty lokalne z Numei. Posiada jedno lotnisko (kod ILP) z 1097 m pasa startowego.
Statkiem edytuj
Z Numei.
Miasta edytuj
Brak miast, są tylko małe wioski, z których największą jest Vao.
Ciekawe miejsca edytuj
- Zatoka Oro (Baie d'Oro) na płn-wchodzie wyspy, ze słynną Piscine naturelle ("Naturalnym basenem"), określanym jako "najpiękniejsze naturalne kąpielisko świata". Jest to zatoka o dnie z białych skał koralowych, otoczona pierścieniem kontrastowych, czarnych skał bazaltowych oraz lasem araukariowym. W zatoce o przejrzystej, lazurowo-błękitnej wodzie, występują liczne gatunki barwnych ryb tropikalnych. Dostępna tylko w czasie odpływu.
- Zatoka Kuto (Baie de Kuto) z pięknymi plażami i świętą wysepką Kaa Nuë Méra, na którą wstęp jest wzbroniony.
- Zatoka Upi (Baie d'Upi) z dziesiątkami koralowych wysp.
- Plaża Saint-Maurice z najstarszym pomnikiem Chrystusa na wyspie, otoczonym palisadą z tradycyjnych, drewnianych rzeźb, przedstawiających miejscowe, pogańskie bóstwa.
- Zatoczka Kanuméra (Anse de Kanuméra) idealna na snorkeling.
- Ruiny kolonii karnej w miejscowości Ouro w zachodniej części wyspy. W pobliżu znajduje się cmentarz więźniów z pomnikiem w kształcie piramidy.
- Grota Królowej Hortensji (Grotte de la reine Hortense) położona wśród tropikalnego lasu duża jaskinia, niegdyś zamieszkiwana.
- Kościół katolicki w Vao największy na wyspie, z ołtarzem, rzeźbionym w tradycyjne motywy.
Transport edytuj
Na wyspie działają wypożyczalnie samochodów, skuterów, rowerów i łodzi.